Влијанието на постојаната критика врз детското однесување

Што подразбираме под „постојана критика“?

Постојаната критика може да се опише како континуирана негативна повратна информација упатена кон детето. Таа често е во форма на коментари, прекорување или критички погледи кои пренесуваат порака дека детето е несоодветно, недоволно добро или дека неговото однесување е неприфатливо. Оваа критика може да биде:

• Вербална критика: Кога родителите или наставниците го критикуваат детето преку зборови („Ти не можеш да направиш ништо како што треба!“).

• Невербална критика: Погледи на разочараност, нервозни реакции или отфрлање кои исто така можат да пренесат негативна порака.

• Непрекинато споредување: Постојано споредување со други деца или браќа и сестри, што на детето му пренесува порака дека не е доволно добро.

Психолошки последици од постојаната критика врз децата

Намалена самодоверба и самопочит

Кога детето е постојано критикувано, тоа почнува да верува дека нешто не е во ред со него. Ова може да доведе до развивање на ниска самодоверба и чувство на недоволна вредност. Ако родителите и наставниците не покажат доверба во неговите способности, детето ќе почне да го губи верувањето дека може да постигне нешто самостојно.

Претерана зависност од одобрување

Постојаната критика може да направи децата да станат зависни од одобрувањето на другите за да се чувствуваат вредни. Ова ги става во состојба каде што постојано бараат валидација, и секое отфрлање ги погодува многу силно, доведувајќи ги до постојан страв од неуспех и критика.

Анксиозност и страв од грешки

Децата кои се изложени на постојана критика често развиваат анксиозност и страв од грешки. Критиката ги прави постојано внимателни и ги тера да се плашат од секојдневни ситуации, бидејќи постојано очекуваат дека ќе бидат казнети или осудени. Оваа анксиозност може да доведе и до социјална анксиозност, правејќи ги децата да се чувствуваат несигурни во друштво на други луѓе.

Одбранбено однесување и агресивност

Кога детето постојано се чувствува нападнато, тоа почнува да развива одбранбени механизми, па дури и агресивно однесување. Критиката го тера детето да се повлече во себе, или во некои случаи да реагира со лутина и бунт. Тоа е како начин да се заштити од континуираните напади и обиди да го задржи својот интегритет.

Стремеж кон перфекционизам

Постојаната критика може да ги тера децата да стремат кон совршенство. Тие постојано се трудат да бидат безгрешни со цел да избегнат осуда, што може да води до развивање на перфекционизам и страв од неуспех. Перфекционизмот, на долг рок може да води кон зголемен стрес и прегорување.

Како критиката го обликува идентитетот на детето

Формирање на „внатрешен критичар“

Една од најнегативните последици од постојаната критика е формирањето на „внатрешен критичар“ кај детето. Оваа внатрешна критичка структура станува глас кој го потсетува детето дека не е доволно добро, способно или вредно. На подолг рок, ова го спречува детето да го види својот потенцијал и да се стреми кон развој.

Развој на „етикети“

Децата често почнуваат да се идентификуваат со етикетите кои им се доделени, како „мрзливо,“ „несмасно“ или „неспособно.“ Ако детето постојано слуша вакви пораки, тие се вгнездуваат во неговиот идентитет и го спречуваат да го развие својот вистински потенцијал.

Позитивни стратегии за замена на критиката

Поттикнување преку позитивна повратна информација

Наместо критика, родителите и наставниците можат да користат позитивна повратна информација. На пример, наместо да кажете „Секогаш забораваш да ги завршиш домашните задачи,“ можете да кажете: „Се ближи моментот кога треба да ги завршиш домашните задачи, и верувам дека можеш да го направиш тоа.“

Прифаќање на грешките како дел од учењето

Грешките се природен дел од учењето и развојот. Ако децата гледаат дека грешките се прифатливи и се дел од процесот, тие ќе станат поотворени кон предизвиците. Наместо критика, пофалете го напорот и објаснете како секоја грешка е можност за учење.

Создавање поддржувачка средина

Создавањето безбедна и поддржувачка средина, каде што децата се чувствуваат охрабрени да учат и експериментираат, им помага да развијат позитивен пристап кон животот. Оваа средина треба да биде место каде што ќе добијат поддршка, насока и љубов, а не осуда.

Промовирање на емпатија и самосвест

Научете ги децата како да се разберат себеси и да го идентификуваат своето однесување. Поттикнувајќи ја емпатијата и самосвеста, децата ќе научат како да управуваат со своите чувства и како да се носат со ситуациите на позитивен начин.

Како зборовите можат да изградат или да срушат

Зборовите што им ги упатуваме на децата се силни и оставаат трајни последици. Тие можат да ги изградат, или пак да ги срушат. Наместо да ги користиме зборовите за критика, можеме да го насочиме нашето внимание кон охрабрување и поддршка. Ова не значи дека треба да ги игнорираме грешките, туку дека треба да се фокусираме на развојот на детето преку позитивни стратегии и техники кои градат самодоверба и му помагаат на детето да стане најдобра верзија од себе.

Кога зборовите се користат како алатка за поддршка и охрабрување, децата растат со доверба и волја за учење.

Родителството е најголемиот предизвик што животот може да ни го донесе. Воспитувањето на децата бара многу љубов, внимание и грижа, но понекогаш има и непоправливи грешки. Постојаната критика, иако можеби несвесно користена како воспитна алатка, може да има трајни последици врз детското однесување, самодоверба и емоционално здравје.

Ќе разгледаме како постојаната критика влијае врз психичкиот развој на децата, кои се нејзините последици врз нивното однесување и што можеме да направиме за да ја замениме со позитивни методи на воспитување.